Stanisław Raczyński (1903 – 1982), „Ołtarz Wita Stwosza”

Drzeworyt/papier;

Wymiary w świetle passe-partout: wysokość 17 cm; szerokość 12 cm;

Sygnowany ołówkiem l.d.: Ołtarz Wita Stwosza; oraz p.d.: St.Raczyński

CENA: 550 zł

Stanisław Raczyński urodził  się w 1903 roku w Wadowicach. Studiował malarstwo na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Ignacego Pieńkowskiego, Teodora Axentowicza, Wojciecha Weissa oraz grafikę u Jana Wojnarskiego. Studia ukończył w 1926 roku. W kolejnych latach zajmował stanowisko scenografa, najpierw w Teatrze Popularnym w Krakowie (1927-28r.), następnie w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W 1930 roku wyjechał na stypendium do Paryża. Naukę kontynuował również we Włoszech.
W 1929 roku w poznańskim TPSP odbyła się wystawa indywidualna artysty.
W 1933 roku brał udział w Pierwszej Międzynarodowej Wystawie Drzeworytu w Warszawie.
Raczyński zajmował się grafiką, reklamą i ilustracją. Wykonał m. in. ilustracje do Procesu Franza Kafki, Życia Gargantui i Pantagruela Françoisa Rabelaisa, U wrót zaklętego Świata. Wybór baśni Tadeusza Podgórskiego.

Pozostając pod silnym wpływem prac Władysława Skoczylasa, poświęcał się grafice, szczególnie technice drzeworytu. W swojej twórczości podejmował tematy architektoniczne oraz figuralne, wiejskie i ludowe. Wydał kilka tek odbitek drzeworytniczych m.in. Zabytki Polskich Miast, Kraków, Tematy Ludowe.
Zmarł w 1982 roku w Krakowie. 

“(…)Poszedł drogą własną, odnajdując w kompozycji swe upodobania. Grafikę traktuję poważnie i z entuzjazmem. Objął jej wszystkie gatunki, nie wyłączając nawet monotypii. Zarówno traktuje litografię jak ryt suchą igłą. A z największą miłością odnosi się bezwzględnie do drzeworytu – i to współczesnego. Ten dlań istnieje jako alfa i omega twórczości, toteż stroni od „malkasty” i sztalug. Jest młody. Bieży przeto pędem nowoczesnych zdobyczy, znacząc świat w twórczości swej dziełami o fakturze dnia dzisiejszego. (…)”

Hilary Majkowski, Słowo wstępne do katalogu „Wystawa Grafiki Stanisława Raczyńskiego”, Salon Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Poznań 1929